Hayal İncedoğan
İzmir doğumlu sanatçı ve akademisyen olan Hayal İncedoğan, Dokuz Eylül Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Resim Bölümü’ne lisans ve yüksek lisans eğitimini tamamladı. Şu an aynı fakültede Sanat ve Tasarım Bölümü'nde sanatta yeterlik çalışmalarını sürdürmektedir. Mezuniyetinden bir sene sonra 2005 yılında Türkiye’nin ilk özel müzelerinden biri olan Elgiz Müzesi Çağdaş Sanat Koleksiyonu’nda yer alan sanatçı aynı yıl dünya çapında gerçekleşen ‘Genç Sanatçılar Avrupa Müzeleri’nde isimli uluslararası proje kapsamında Pera Müzesi’nin seramik koleksiyonuna atıflı bir eser hazırlamış ve koleksiyonla birlikte sergilenmiştir. 2007 yılında Türkiye çapında gerçekleşen bir yarışma ile New York School of Visual Arts Üniversitesi’nin bursunu kazanarak, Türk Amerikan Derneği ve Moon and Stars Project’in desteğiyle ile yeni medya alanındaki ilk sergisini New York’ta göstermiştir.
2010 yılında Akbank Sanat tarafından gerçekleştirilen 30. Günümüz Sanatçıları Sergisi'nde başarı ödülüne layık görülmüştür. Aynı yıl ‘Çağdaş Türk Sanatı’nın Son 60 Yılı’ başlıklı uluslararası koleksiyon sergisinde eserleri Almanya’da Osthaus Müzesi’nin ardından 2010 Kültür Başkenti Projesi’nin bir parçası olarak Mönchehaus Museum Goslar ve Pécs’te ardından Macaristen’daki Modern Hungarian Galeri’de sergilenmiştir. 2014 yılında İstanbul Art News Dergisi’nin düzenlediği bir ankette ‘Türkiye Çağdaş Sanatı'nda dikkat çeken 40 yaş altı 40 sanatçı’ arasında gösterilmiştir. 2012 yılında Vehbi Koç Vakfı Amerikan Hastanesi Galerisi Operation Room’da ‘Rüzgar Yabanidir’, 2014 yılında Art On İstanbul’da gerçekleştirdiği ‘Leylak Şarabı Vol.I’, 2015 yılında ‘Sonsuzun Sesi’ ve geçtiğimiz yıl sonunda Anna Laudel Galeri’de gerçekleştirdiği ‘Zamanın Gölgesinde’ isimli solo sergileri ses getirmiştir. Şu günlerde Ukrayna’nın Kiev kentinde bulunan Modern Art Research Institude of National Academy of Arts of Ukrain’de gerçekleşen ‘Türkiye’den Çağdaş Sanat’ isimli sergide yer alan dört kadın sanatçıdan biridir.
Çalışmaları bugüne kadar; Amerika Birleşik Devletleri, Almanya, Finlandiya, İspanya, Macaristan ve Birleşik Arap Emirlikleri gibi ülkelerde çeşitli müze ve kurumlarda sergilenmiştir. T.C Dışişleri Bakanlığı Koleksiyonu, Elgiz Müzesi Çağdaş Sanat Koleksiyonu, Vehbi Koç Vakfı Sanat Koleksiyonu, Papko Çağdaş Sanat Koleksiyonu gibi bir çok kurumsal ve özel koleksiyonda işleri bulunmaktadır. Çalışmalarını yurtiçi ve yurtdışı projelerle sürdürmektedir.
Disiplinlerarası üretimler yapan Hayal İncedoğan’ın çalışmalarında müzik unsuru hem biçimsel hem kavramsal açıdan oldukça önemli bir yer tutar. Tuval resimleriyle başladığı üretim alanını zamanla algıya dayalı projelerle zenginleştirerek fotoğraf, neon, ayna ve sesli video yerleştirmeler üreten sanatçı; bu medyum çeşitliliğini, görsel bir ‘çok seslilik’ üzerine inşa eder ve üretiminin teknik ve kavramsal bileşenlerini oluşturur.
Çalışmalarının konusunu; 21.yy’da ‘romantizm’ kavramını ve ‘bohemi’ yeniden yorumlamak şeklinde tarif ederken, klasik ve elektronik müzik, bazı edebi metinler ve botanik ile güçlü bağları bulunan eserler ortaya koymaktadır. Anı, kişisel ve toplumsal bellek, hatıralar ve nostalji temel araştırma konuları arasında yer alır ve sanatsal pratiğinin temellerini oluşturur.
Sanatçının yetiştirdiği bitkileri fotoğraflamaya başlayarak geliştirdiği ‘Zamanın Gölgesinde’ isimli proje, botanik temelli fotoğraf seriler ve bitkilerin büyüme süreçleriyle birlikte belgelenen mikro düzeyde bir zamansal bellek olarak okunabilir. Aynı zamanda ‘Herbarium’ terimiyle ifade edilen bir tür bitkileri arşivleme sistemiyle ilişkilenir. Bu nedenle bizi; 19. yüzyıl fotoğraf estetiğinden romantizm akımına kadar geniş bir skalada ve farklı bilinçaltı kodlarıyla adeta zamanlar arası bir yolculuğa çıkarır. Bu noktada ise üretimler, tıpkı bir ‘Rorschah Testi’ gibi işler ve her bir izleyicinin kişisel vizyonundan seçtiği farklı imge ve çağrışımları misafir ederler.
Motifin farklı coğrafyalarda gelişen yansımaları üzerine araştırmalar yapan sanatçı, her bir kültürde, benzer ve farklı yorumlar ve bağlamlarda ele alınışları itibariyle ‘Esperanto’ gibi evrensel ortak bir dil yaratabilme olasılıkları üzerinde durur. Özellikle görsel ve tarihsel diyaloglar üzerinden gelişen bu araştırma, disiplinlerarası bir yaklaşımla ele alındığında özgün bir görsel dille ifade bularak farklı bağlamlar yaratır.